باز اُمشودیدمَک از نو چته؟ هَی مَدد کَم کُن خفه کردی خُته۵
داد بیدادبسَی کردی وُ حَلق پاره واوی، مَی چه بَد دیدی وُ خلق؟!
ـ سی چه هَی بالا و دوُمن می‌کنی مَث دَی کُر مُرده شیون می‌کنی
شک ندارُم دیدمک دُز، دیدیه ایقهتو هُول و وِلا اُفتیدیه
ریم نَوِیمو وت بگُم کردی کِرُم سر صدا کَم‌تر بُکُه بُردی سرُم
نَه نمی‌گُم هیچ نگو غوغا نُکُه یا که ری نامَردُمَل دَس وا نکه
وَت نمی‌گم هرچه دیدی هیچ نگو مثل باقی فکرِ غیر اَز خُت نَبو
نیّتُم نی تا که دلسردت کُنُم وَت بگیرُم سرُخی و زردت کنم
دیدمک دادی خِوَر دَسِّت طِلا هم گُجیک قُروُونِتاوُو هم قِلا
پاشِلَک هرچی هَسی وآوو فِدات صد قلاسوُزک گِل آوو زیر پات
دیدمک کارت دُرس بُنگِت قِشنگ قسمت خَصمت نُبو غیرِ فشنگ
مُرغ نیت صاف مثِ خُم بی‌ریا جِی تشکر داره ایثارت اُما
مَث کسی که بِر کُنه تِوسون تشی زحمت بی‌فُیده داری می‌کِشی
آخو، دُز، یکی دو تا نَی دیدمک تا فراریشون بِدی پُی هُی‌کمک
خوب، وقتی نیسه تو صد تا یکی سادِه‌تر از خُم کمک میخَی وُ کی؟!
خُت بگو صد گرگ اَی زد قَد حَیون وَش چه کاری وَرمیا، تنها چوپون
دیدمک، اُمرزه دارا تا فِقیر پاک دُزِن، نیسی تو لاشون دُز، بگیر
ـ رَفت دُورونی که دُز مث دیو، بی زَهله‌دار و زشت و بَدترکیب بی
اوسو که دُز، مث غولک بی گذشت بَین خوش تا آدمی شک بی گذشت
ایسو، اَی سیِل دُز و دارِش کنی سیل وکفش و کوت و شلوارش کنی
سیل رفتن مسجد و خوندن دعاش سیل کُر پا نشسنو دَسل هواش
سیل یارب یارب موقِی خووِش سیل وِرد اُنداختن صُو تا شووِش
ـ میگووی به به، وُ دُز احسن وُ دُز آفرین صد مرحبا از من به دُز
دیدمک مَردی وِلاوی، مِرد مُرد حِرص وِرمون هَر چی خوبی بید بُرد
حُبّ دنیا تا که تو دِل جا گرفت غیرت مردانگی از ما گرفت
رشوه از روزی که اومِد بین ما قاتل و قاضی وُ هَم گفتن کُکا
گرگ خوشو سگ قوم خویش واویدنه دشمن سرسختِ میش واویدنه
گُربه از بس پُی صحاوِش حیله کِرد موشک تو نوندون نونی تیله کرد
دیدمک اونگُل که مینی شوِ خوُوِن روز دیندِی مالِ دُزدی میدوون
روز اگه چِشته مث ما واکنی بیش شو، دُز میتِری پیدا کنی
نصفِ شو، شُوگَرد، اِگر بینی تو دُز مینه طالُو روزِ روشن یُرغِه دُز
دیدمک داری اگر وَم اعتقاد دادرس نیسی، مِزَن بیهوده داد
وآ اگر بو هوش و گوشتِ مثلِ خُم گفتمت هَر چه که لازم بی بگم
ها، رفیقم کُم بُکوب فولاد سَرد دُز زیادآویده دنبالش نگرد
مفاهیم وتعاریف:
امشو: امشب
دیدمک : نام پرنده ایست نیمه اهلی که نیمه شب ها پرواز میکند و با دیدن هر فرد غریبه ای صدای زیاد راه می اندازد .
هی مدد: فریاد کمک خواهی اُفتیدیه:افتاده ای خته : خودت را می : مگه
سی چه : برای چی دومن : پایین دی کر مرده : مادری که پسرش مرده باشد
مث: مثل ایقه : این قدر ریم نویمو : کم رویی میکنم وت : به تو ری : روی
خت نبو : خودت نباش خور : خبر گجیک : گنجشک قروونتاوو : فدایت شود
قلا : نوعی کلاغ پاشِلَک: نوعی پرنده که لنگ لنگان راه میرود اُفتیدیه: بشود
قِلا سوُزک: نوعی کلاغ سبز رنگ گِل آوو زیر پات: زیر پاهایت بمیرد
بُنگِت: بانگ ، فریاد نُبو: نباشد مثِ خُم: مثل خودم جِی تشکر: جای قدردانی بِر کُنه: روشن کند تِوسون : تابستان
تشی : آتشی بی‌فُیده: بدون فایده آخو: آخه پُی:با
وُ کی: از چه کسی ُخت : خدت زد قَد حَیون: به حیوانها حمله کرد
چوپون: چوپان پاک دُزِن: همه دزد هستند لاشون: وسطشون
دُورونی: دوران زَهله‌دار: ترسناک اوسو: آنوقت
غولک: غول کوچک موجودی افسانه ای ایسو: حالا سیِل: نگاه
دارِش: قد و اندازه اش کوت : کت کُر پا: چهار زانو
دَسل: دستها موقِی خووِش: هنگام خوابیدنش وِرد اُنداختن: ذکر گفتن
صُو تا شووِش: صبح تا شبش میگووی: میگویی وُ دُز: به دزد
وِلاوی: ول شد مِرد مُرد: مرد مُرد وِرمون: پیش ما بید: بود
وُ هَم: به هم ُککا : برادر ، داداش خوشو: خودش
واویدنه: شدن پُی صحاوِش: با صاحبش موشک: موش
نوندون: ظرفی که در آن از نان نگهداری می کنند اونگُل: آنهایی
مینی: میبینی شوِ خوُوِن: شب در خواب هستند دیندِی: دنبال
میدوون: میدوند ، دوندگی می کنند چِشته: چشمانت را
بیش شو: بیشتر از شب میتِری: می توانی مینه : می بیند
طالُو: منظور نام شاعر است (طالب) وَم: به من وآ: باز
بو: باشد
شعر محلی بوشهر (6)