شعر محلی بوشهر(5)

دوش تا دم صب غم تو دلم کم سرکش بی

دل عین رطب بی غم هجرت گنگش بی

یادم اومه روزی که سر ره تنه دیدم

دل پا نگرفته مو سم گو گلکش بی

سیل اولیت ری و ره عشق تو کردش

خش رو نبلد بی چیشلت روروکش بی

مشکی پر او کول و دو تا مشک بلوری

پیش ریت که دل پیچسه کشته زلکش بی

یاد اوسنل بو که چه ایوم خشی بی

زندی مو تو بیدی و خمارت نمکش بی

وختی لولت چی و امونت ور ما داشت

هر گی میسدیش پس دو برابر سرکش بی

یادم اومه پریار شو ماه رمضون بی

توسون زده بی زورشه زونی شلکش بی

دیت اومده بی دیدن و پاش اومده بیدی

نشسی سر جنب تو و زنکا برکش بی

یکدم میزدی لی ری سریت برمک و دیتم

دایم سکلی میزدت و لو گزکش بی

قد بند امید منه رفتی و برندی

قدبند کو عشقت بید و مهرت سگکش بی

ای چه نزدی زونی خدافظ سر رفتن

سیلت پر غم بی چیشلت هی کمکش بی

او تیسو تلنگون غم آویده کمالی

انچی که گ نصفش نبی بلکم سه یکش بی

معنی واژه ها:

صب: صبح کم سرک: یک اصطلاح - بسیار خسته با شکم روی زمین راه رفتن

عین رطب: مانند رطب گنکش : گنک+ش : مورچه سر ره : در راه تنه : تو را

مو سم : موقع گو گلک: را رفتن با چها دست و پامانند اطفال

سیل اولیت : نگاه اولین ری و ره : راه به سوی عشق تو رو :راه

اوسنل : آن زمان ایوم خش : دوران خوش لولت : لبانت

چی و امونت: چیزی برای امانت گذاشتن پریار : پریار سال ( دو سال پیش)

توسون: تابستان زده وی زورش: زور خودش را زده بود زونی شلک : دولا شدن زانو

دیت : مادرت پاش: همراهش زنکا: زن برادر برک : کنار- جنب

لی: وسط ری سریت : رو سری ـ دستمال برمک: بالا انداختن ابرو

سکلی : با دست به پهلو زدن لو گزکش بی : لبهایش را می گزید

برندی: پاره کردی زونی : زبان سیلت : نگاهت

اوس تیسو : از آن وقت تا حالا تلنگون : آشغال دونی غم آویده : غم شده

انچی: هر آن چه گ : گفت سه یکش: یک قسمت از سه قسمت