همه ایگن بهار اومیه ، سال و نویه
اما سر درویل هنی هم شلویه
کره دز نویسا من ایدشت و،صحرا
اسیر رگ و ریشه ی بنگرویه
درنگی و گوگ و تهی نی و چشمه
حروم نفس نحس کرزنگلویه
دوی سی دل دردَبارم نویسا
که مرگ َم دَ تی دردمون کشکلویه
خیا ، پیر و پیغمبری حرف مفته
دزی سربلندی ، درو آبرویه
امیدی و ای تیر و طیفه مبندیت
کلو عاقل آبییه عاقل کلویه
و دین بو مگردیت و مردی مجوریت
که کر کهخدا و دوور کیبنویه
پایان.
شعر لری (7)